Stały element dziejów motoryzacji - naprawa pojazdów

ezpieczeństwa wszystkim użytkownikom dróg. W przeciwnym razie mogliby oni ulegać różnym wypadkom pomimo tego, że dokonali zakupu nowych samochodów. Dlatego produkcja nowych samochodów jest bardzo poważnym przedsięwzięciem i odbywa

Stały element dziejów motoryzacji - naprawa pojazdów

Kupno nowego samochodu

Wypuszczanie do sprzedaży nowych samochodów możliwe jest po dokładnym sprawdzeniu ich stanu. Stosowanie się do takiej zasady pozwala na zapewnienie bezpieczeństwa wszystkim użytkownikom dróg. W przeciwnym razie mogliby oni ulegać różnym wypadkom pomimo tego, że dokonali zakupu nowych samochodów. Dlatego produkcja nowych samochodów jest bardzo poważnym przedsięwzięciem i odbywa się według stałych etapów. Najpierw doświadczeni mechanicy wykonują projekty nowych samochodów, następnie są one produkowane według ich wskazań. Po dokładnym sprawdzeniu wszystkich funkcjonalności samochodu może on trafić do sprzedaży. Zwykle jednak kupno nowego samochodu zarezerwowane jest dla osób posiadających sporą gotówkę, a inni użytkownicy dróg sięgają po samochody używane.


Składa się z tarczy hamulcowej

Hamulec tarczowy
Hamulec tarczowy samochodu Porsche Cayenne

Hamulec tarczowy ? rodzaj hamulca ciernego, w którym siła tarcia działa na powierzchni czołowej tarczy.

Składa się z tarczy hamulcowej, połączonej sztywno z hamowanym wałem oraz dwóch lub więcej nieobracających się klocków pokrytych okładziną cierną, które są dociskane do tarczy najczęściej za pomocą siłownika hydraulicznego lub pneumatycznego.

Hamulce tarczowe stosowane są powszechnie jako hamulce zasadnicze w pojazdach samochodowych, szynowych, motocyklach, motorowerach i skuterach, wypierając stosowane dawniej hamulce bębnowe, a także w rowerach, zastępując stosowane dotychczas hamulce szczękowe (działające na obręcz koła). Stosowane są również w obrabiarkach (np. jako hamulce do szybkiego zatrzymywania wrzeciona obrabiarki).

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Hamulec_tarczowy


Pośrednią konstrukcją jest nadwozie

Nadwozie samonośne (z fr. monocoque) ? rodzaj nadwozia, gdzie elementem nośnym jest samo pudło będące belką nośną, dzięki czemu wyeliminowano podział na podwozie ramowe oraz karoserię nieniosącą na nim osadzoną (np. samochody ciężarowe).

Stosowanie nadwozi samonośnych spowodowało bardzo znaczny spadek masy pojazdów oraz ich wytrzymałości zderzeniowej. Pośrednią konstrukcją jest nadwozie półniosące, gdzie karoseria jest przykręcana na sztywno do lekkiej ramy.
Budowa

Nadwozie samonośne składa się z:

płyty podłogowej (w samochodach osobowych i autobusach niskopodłogowych)
kratownicy (w autobusach dalekobieżnych) lub ostoi (w konstrukcjach kolejowych)
struktury nośnej nadwozia (słupki boczne, wzmocnienia dachowe itp.)

Zastosowanie

Nadwozie samonośne najczęściej jest stosowane w konstrukcjach pojazdów. Pierwszym samochodem z nadwoziem samonośnym była Lancia Lambda, następnie powstały nadwozia trolejbusowe Vetra, furgonów Chenard&Walcker i autobusowe, gdzie pierwszy był w 1942 r. Chausson, którego nadwozie było także stosowane jako trolejbusowe.

Pierwsze polskie konstrukcje samonośne pochodzą z lat pięćdziesiątych XX wieku i są to: Mikrus MR-300 w zakresie samochodów osobowych, i San H01 w dziedzinie autobusów, jednak oba pojazdy nie odegrały znaczącej roli w polskiej motoryzacji.

Rozwój nadwozi samonośnych doprowadził m.in. do powstania autobusów i tramwajów niskopodłogowych.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Nadwozie_samono%C5%9Bne