Prawo a człowiek

tuacjach także nie do rzeczy ? np. użytkowanie prawa). Prawo rzeczowe jest prawem bezwzględnym, czyli skutecznym erga omnes ? wobec wszystkich. W Polsce kwestie związane z prawem rzeczowym reguluje księga druga kodeksu cywilneg

Prawo a człowiek kancelaria radcowska Śląsk

Prawo rzeczowe - co to takiego?

Prawo rzeczowe ? dział prawa cywilnego regulujący powstanie, treść, zmianę i ustanie prawa własności i innych praw do rzeczy (w wyjątkowych sytuacjach także nie do rzeczy ? np. użytkowanie prawa). Prawo rzeczowe jest prawem bezwzględnym, czyli skutecznym erga omnes ? wobec wszystkich.

W Polsce kwestie związane z prawem rzeczowym reguluje księga druga kodeksu cywilnego ? Własność i inne prawa rzeczowe ? a także wiele ustaw szczególnych, np. ustawa o księgach wieczystych i hipotece, ustawa o własności lokali, ustawa o zastawie rejestrowym i rejestrze zastawów i inne.

Dla polskiego prawa rzeczowego charakterystyczne jest zamknięcie przez ustawodawcę katalogu praw rzeczowych ? tzw. zasada numerus clausus praw rzeczowych: własność, użytkowanie wieczyste, użytkowanie, służebność, zastaw, hipoteka, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Prawo_rzeczowe


Konstytucja i jej podstawa prawna - wyjaśnienie

Podstawowym aktem prawnym określającym ustrój państwa jest konstytucja; jej postanowienia znajdują rozwinięcie w szeregu ustaw. Najczęściej konstytucja ma postać jednego aktu prawnego, może mieć też kształt kilku aktów tej samej rangi (stan taki istniał w Polsce od września 1992 r. do wejścia w życie obecnej Konstytucji z 1997 r.). Innym przykładem jest ustrój Wielkiej Brytanii, w której porządku prawnym nie ma jednolitego aktu tej rangi, zaś treść konstytucji można wywieść z szeregu aktów prawnych powstałych na przestrzeni wieków (np. Wielkiej Karty Swobód z 1215 r., Act of Settlement z 1701 r.).

W demokratycznym państwie prawa przyjmuje się wymóg zgodności wszystkich aktów prawnych z konstytucją ("Konstytucja jest najwyższym prawem Rzeczypospolitej Polskiej"). Jest to wynikiem przyjętej hierarchii aktów prawnych, zgodnie z którą każda ustawa musi być zgodna z konstytucją (zasada konstytucyjności, zaś każde rozporządzenie wykonawcze nie może być sprzeczne z ustawą i konstytucją (zasada legalności). Do oceny zgodności aktów prawnych z normami wyższego rzędu powołany jest Trybunał Konstytucyjny.

Podstawowymi źródłami prawa stanowionego (zwanych inaczej aktami prawotwórczymi) w Polsce są, enumeratywnie wymienione w Konstytucji, następujące akty normatywne:

Konstytucja
Ratyfikowane umowy międzynarodowe
Akty prawne organizacji międzynarodowych
Ustawy
Rozporządzenia z mocą ustawy
Umowy międzynarodowe
Rozporządzenia
Akty prawa miejscowego
regulaminy parlamentarne (regulamin Sejmu, regulamin Senatu, regulamin Zgromadzenia Narodowego)

Normatywne uchwały oraz zarządzenia organów państwowych i samorządowych są w świetle Konstytucji traktowane jako źródła prawa wewnętrznego. Mogą one jednak mieć charakter prawa powszechnie obowiązującego, jeżeli są aktami prawa miejscowego (np. niektóre uchwały rady gminy, przepisy porządkowe ustanowione w drodze zarządzenia wójta).

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Prawo_konstytucyjne


Podstawowe definicje w prawie pracy

Podstawowe pojęcia prawa pracy

Pracownik ? osoba fizyczna zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę, zobowiązana do wykonywania określonej pracy
Pracodawca ? osoba fizyczna lub osoba prawna, a także inna jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej, która spełniając pewne wymogi prawne i społeczne, zatrudnia pracowników
Stosunek pracy ? więź prawna łączącą pracownika i pracodawcę.
Wynagrodzenie (płaca) ? wypłaty pieniężne oraz wartość tzw. świadczeń w naturze (towary, materiały, usługi itp.) lub ekwiwalenty wypłacone pracownikom lub innym osobom fizycznym przez jednostkę za wykonaną na jej rzecz pracę
Zatrudnienie ? ogólna nazwa faktu zawarcia dowolnej formy umowy o świadczeniu pracy przez pracownika.
Zwolnienie ? wygaśnięcie stosunku pracy na skutek porozumienia lub zerwania umowy o pracę przez pracownika lub pracodawcę, przed uzgodnionym czasem jej wygaśnięcia.
Umowa o pracę ? dwustronne porozumienie pomiędzy pracownikiem a pracodawcą, na podstawie którego pracownik zobowiązuje się do świadczenia pracy na rzecz pracodawcy, a pracodawca zobowiązuje się do wypłacenia pracownikowi wynagrodzenia.
Rokowania pracownicze ? czynności przygotowawcze, w ramach których strony powinny wzajemnie poinformować się o okolicznościach mających znaczenie dla zawarcia i treści umowy o pracę, takich jak zakres obowiązków i płaca.
Spór zbiorowy ? spór między wszystkimi lub określoną grupą pracowników z jednym pracodawcą, dotyczący np. zmiany zakresu obowiązków lub płacy.
Strajk ? najostrzejsza forma sporu zbiorowego ? najczęściej polega na dobrowolnym powstrzymaniu się od pracy przez protestujących.
Mobbing ? działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników.
Świadectwo pracy ? świadectwo pracy jest dokumentem, który otrzymuje pracownik w związku z rozwiązaniem lub wygaśnięciem stosunku pracy.
Państwowa Inspekcja Pracy ? organ nadzoru i kontroli nad przestrzeganiem prawa pracy, a w szczególności przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy.

W Polsce spory między pracodawcami i pracownikami rozstrzygają przeważnie, w pierwszej instancji sądy rejonowe mieszczące się w miastach będących siedzibami sądów okręgowych, w których utworzono wydziały ubezpieczeń społecznych.

Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Prawo_pracy